Arhavin Mutlu Son

Evlendiklerinde bu tür davranışlara son verilecekti. Evleneceklerdi. Emsalsiz. Kaldı ki Turner bu mevzuya büyük bir incelikle yaklaÅŸacaktı. Arhavin Mutlu Son Gerçi o bağışladığını ifade eden not belki de bir hataydı. Kahretsin, Turner daha onu yazdığı anda bile, Miranda’nın çileden çıkacağından emindi fakat kendisine engel olamamıştı. Arhavin Mutlu Son Gözünü kararttığı zamanlarda kendisine engel olamıyordu. Miranda parkın içinde bir kaç dakika yürüdükten sonra boÅŸ bir bank buldu.

Ãœzerindeki tozu sildi, oturdu ve yanında taşıdığı çantadan bir kitap çıkarttı. Turner elli metre kadar uzaktaki gözetleme noktasından onu izlerken gülümsüyordu. Onu izlemeyi seviyordu. Orada bir aÄŸacın altında durup onu izlemenin kendisini ne kadar mutlu ettiÄŸini görmek ÅŸaşırtıcıydı. Miranda her sayfayı çevirdiÄŸinde parmakları zarif bir yay ÅŸeklinde bükülüyordu. Birdenbire onu Northumberland’deki evinde, yatak odasının bitiÅŸiÄŸindeki oturma odasında, masada otururken hayal etti. Bir mektup yazıyordu, kim bilir Olivia’ya. Turner aniden onunla evlenmenin sadece doÄŸru bir ÅŸey deÄŸil aynı zamanda iyi bir ÅŸey bulunduÄŸunu düşündü. Onunla çok mutlu olacaktı.

Arhavin Mutlu Son

Kendi kendine ıslık çalarak onun oturduÄŸu tarafa doÄŸru yürüdü ve yaklaşıp yanına oturuverdi. “slm minik kız.” Miranda başını kaldırdı ve derin bir iç çekti, “Demek sensin.” “umarım seni benden baÅŸka takip eden yoktur.” Miranda, Turner’ın gaslınü görünce sırıttı. “Gaslındeki morluk için özür dilerim.” “Hatırlarsan bu mevzuda seni bağışlamıştım.” Arhavin Mutlu Son  Miranda gerildi. “Hatırlıyorum.” “Evet, ” diye mırıldandı Turner. “anımsayacağını düşünmüştüm.” Miranda bir süre bekledi. Büyük mümkünlıkla Turner’ın gitmesini beklemiÅŸti.

Sonra sert bir hareketle kitabına döndü ve “Okumaya çalışıyorum, ” dedi. “Görüyorum. Biliyorsun, bu senin için çok iyi. Beynini geliÅŸtiren bir hanım hoÅŸuma gider.” Kitabı Miranda’nın elinden kaptı ve adını okumak için kapağına baktı, “AÅŸk ve Gurur. HoÅŸuna gidiyor mu hiç olmazsa?” “Gidiyordu.” Turner, Miranda’nın iÄŸneleyici sözünü görmezlikten gelerek, açık olan sayfayı iÅŸaret parmağıyla tuttu ve kitabın ilk sayfasını açtı, “Evrensel olarak kabul edilen bir gerçektir ki, ” diye okudu yüksek sesle, “Ä°yi bir serveti olan bekâr bir adamın bir eÅŸe ihtiyacı vardır.” Miranda kitabını geri almak istediyse de, Turner buna izin vermedi. “Hımm, ” dedi, düşünceli bir halde. “Ä°lginç bir fikir. Benim de kesinlikle bir eÅŸe ihtiyacım var.” “Londra’ya git,